Ik had nooit zoveel met muziek maken. Pas toen ik in Haarlem kwam wonen, op mijn 40e jaar, kwam ik in contact met zingen, maar toen ging het hard, mannen zijn gewild: via het buurtkoor kwam ik in dubbelkwartetten, projectkoren, Bachensemble, HeerenKwartet Whim, en sinds 2010 bij de Barbers. Zingen is iets nieuws maken, elke keer weer. Zingen raakt een emotie, bij mijzelf en bij de toehoorders. Daarbij gaat het niet alleen om de klank maar ook om de performance, zowel de oren en ogen van het publiek zijn de toegang naar emotie. Je zou kunnen zeggen dat ik iets meer een Barber dan een Bishop ben. Zingen met mannen is apart: het heeft niet alleen een eigen klank, maar ook een eigen, rechtlijnige omgangsvorm. En wij hebben een heel breed repertoire van mooi tot leuk.
> Terug naar ensemble